محدودیت‌‌های شبکه‌های حمل و نقل دو بعدی و ترافیک دیوانه‌کننده لس آنجلاس از انگیزه‌های مهم ماسک برای راه‌اندازی این شرکت بود. از آن زمان، کمپانی بورینگ به دنبال ساخت تونل‌هایی در شیکاگو و هایپرلوپ‌هایی بین شهرهای نیویورک، فیلادلفیا، بالتیمور و واشنگتن دی سی است.

اغلب پروژه‌های این مجموعه در دست بررسی هستند و هنوز تصویب نشده‌اند. اگرچه پیشرفت بسیاری در این سال‌ها داشته‌اند.

این شرکت یکی از پروژه‌های تونل‌سازی خود را اخیرا به پایان رسانده است.

شرکت بورینگ در سال 2019 با LVCC (مرکز همایش لاس وگاس) قرارداد پروژه‌ای به نام Convention Center Loop برای ساخت یک سیستم حمل و نقل زیرزمینی با دو تونل را منعقد کرد.

حفاری اولین تونل در فوریه سال 2020 به پایان رسید و دومین تونل این پروژه، چندی پیش در ماه مه حفر شد. با اتمام پروژه افراد می‌توانند مسیری را که با پای پیاده در 15 دقیقه طی می‌شود، به کمک وسایل نقلیه برقی تسلا در کمتر از دو دقیقه بپیمایند.

اگرچه این سیستم ممکن است چندان گسترده نباشد، اما به عنوان اولین پروژه تجاری کمپانی بورینگ هزینه‌ای در حدود 52.2 میلیون دلار در برداشت.

سوالی که پیش می‌آید این است که آیا این پروژه‌ها ایده خوبی برای سرمایه‌گذاری هستند؟

مهمترین دلیل ماسک این است که با این همه شلوغی و ازدحام روی سطح زمین، چرا نباید از ظرفیتی که زیر زمین است استفاده کنیم؟ با توجه به بحث‌های زیادی که در این حیطه وجود دارد، ما نکاتی را در ادامه مورد بررسی قرار می‌دهیم.

حفر تونل‌ها هزینه‌های زیادی به خود اختصاص می‌دهد

یکی از مهم‌ترین دلایل محبوب نبودن حفر تونل و استفاده از این فناوری، هزینه‌های گزاف آن است. درگیر شدن ماشین‌آلات و فناوری‌های گران قیمت‌ به معنای این است که برخی پروژه‌ها ممکن است در هر مایل حفر تونل بیش از 1 میلیارد دلار هزینه داشته باشند.

به نقل از کمپانی بورینگ، برای ادامه یافتن این فناوری باید این رقم تا 10 برابر کاهش یابد. در حال حاضر Tunnel Boring Machine (TBM) در این پروژه‌ها کند و ناکارآمد عمل کرده است.

با این حال ماسک به طرق مختلف به دنبال حل این مساله است:

1. ·         افزایش توان TBM با افزایش خروجی (با حفظ و ارتقا سیستم‌های خنک‌کننده برای جلوگیری از افزایش گرمای دستگاه)
2. ·         با استفاده از وسایل نقلیه برقی و جایگزین کردن وسایل نقلیه دیزلی
3. ·         خودکارسازی TBM برای افزایش کارایی
4. ·         حفاری پیوسته برای کاهش بازدهی تونل‌سازی

یکی از مهم‌ترین مسائل که مردم توجه ویژه‌ای به آن دارند، مسائل ایمنی هستند. بر اساس قوانین و استانداردها هر تونل باید حداقل 21.5 فوت (3 متر) قطر داشته باشد تا در شرایط اضطراری مردم بتوانند از آسیب‌های وسیله نقلیه جان سالم به در ببرند. شرکت بورینگ برای افزایش کارایی تونل‌ها قصد دارد این اندازه را به 14 فوت کاهش دهد.

 در وبسایت این شرکت اطلاعاتی درباره مراحل تخلیه در هنگام خطر وجود دارد. این موارد شامل خروج اضطراری به همراه سیستم loop و مواردی دیگر با استفاده از سیستم حفاری و خود وسیله نقلیه است.

اما هنوز نگرانی‌های ایمنی سر جای خودشان هستند زیرا هنوز به اقدامات اضطراری بیشتری به خصوص در تونل‌های طولانی‌تر سیستم هایپرلوپ (جایی که وسایل نقلیه می‌توانند با سرعتی بیش از 600 مایل در ساعت حرکت کنند) نیاز است.

پذیرش جامعه

یکی از سوالات انتقادی که هنوز بدون پاسخ مانده است، در خصوص ایده حفر تونل در محلی است که جامعه را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. آیا واقعا مردم خواهان این تونل‌ها و این نوع حمل و نقل هستند؟

این سوال هنوز بی‌پاسخ است. ایلان ماسک معتقد است رسیدن به یک شهر 2.0 هوشمند بدون این تونل‌ها ممکن نیست. شاید نیاز است مطالعات دقیق‌تری در حوزه کاربر محور بودن آن‌ها صورت گیرد اما تا زمانی که این شهرها به دنبال چنین زیرسازی‌هایی هستند، شرکت بورینگ دلایل قانع‌کننده خود را برای شروع حفاری در شهرها خواهد داشت.

مزایای این تونل‌ها چیست؟

پس از بررسی چالش‌ها و نگرانی‌های موجود در پروژه حمل و نقل زیرزمینی ایلان ماسک، به نکات مثبت آن می‌پردازیم. جدای از نکات مثبت واضحی که درباره کاهش ازدحام و تسهیل حمل و نقل بین شهر‌های خاص گفته شد، این سیستم مزایای دیگری نیز دارد:

·         بدون ایجاد صدا و لرزش در سطح زمین: ساخت و بهره‌برداری از تونل‌ها در پایین‌ترین سطح سر و صدا خواهد بود. خودروهای پرنده مزاحمت، سر و صدای بالا و اضطراب مردم روی سطح زمین را به همراه دارند، بر خلاف آن‌ها حمل و نقل زیرزمینی بدون آزار است و به همین دلیل محبوبیت بیشتری خواهد داشت.

·         ضد آب: تغییر آب و هوا یکی از مسائل مهم در خصوص استفاده از خودروهای پرنده است. اما این مساله در خصوص حمل و نقل زیرزمینی معنایی ندارد. تونل‌ها تحت تاثیر تغییر آب و هوا به ویژه تگرگ و باران احتمالی قرار نمی‌گیرند.

·         راحتی برای مسافران: وسایل نقلیه به دلیل محدودیت‌های پایین‌تر در حق تقدم، سرعت بالاتر و راحتی بیشتری خواهند داشت.

·         راحتی در ساخت تونل‌های بیشتر: با ساخت تونل‌های بیشتر در لایه‌های مختلف، تغییر مسیر برای هدایت ترافیک به آسانی قابل انجام است.

با توجه به ازدحام روی زمین و سختی حمل و نقل، نکات مثبت ساخت این تونل‌ها قطعا ارزش این پروژه‌ها را افزایش خواهد داد.

سخن نهایی

شرکت بورینگ این پتانسیل را دارد که انقلابی نو در زمینه حمل و نقل و هدایت ترافیک ایجاد کند. این شرکت با بررسی جوانب مختلف باید در پی غلبه بر مشکلات عمده این پروژه‌ها در خصوص مسائل ایمنی و مشارکت جامعه  در این طرح باشد. توصیه می‌شود یک برنامه ویژه برای مدیریت مشکلات احتمالی و اقدامات اورژانس طرح‌‌ریزی شود. کاهش قطر برای تونل‌ها ممکن است چندان قابل اجرا نباشد. به رسمیت شناخته‌شدن طرح شرکت بورینگ باید از مردم شروع شود. ایلان ماسک در مسیر هوشمندسازی شهر باید مراقب واکنش جدی مردم جامعه نیز باشد. هدف اصلی همواره باید مردمی باشند که قصد استفاده از این تونل‌ها را دارند.